رود سرخ(هوارد هاكس، 1948)
والتر برنان/گروت (عزت الله مقبلي)
مونتگمري كليفت/ماتيو (كاوس دوستدار)
ايران بزرگمهر، ايرج رضائي
این هم برای دوست عزیزی که از شیراز درخواست کردند:
درباره (بر باد رفته)
گوينده هاي فيلم بربادرفته، مثل هر دوبلور خوش شانس ديگري، با نقش هاي خيلي خوب طرف بوده اند. به خصوص رفعت هاشم پور كه جاي اسكارلت اوهارا حرف زده و حسين عرفاني كه صدايش روي صورت رت باتلر شنيده مي شود. نقش هاي خوب، براي بازيگرها(و در اين مورد خاص) دوبلورهاي شان، فرصتي براي عرض اندام بوجود مي آورند. وقني نقش خوب نباشد، پيچ و خم نداشته باشد، واقعي به نظر نرسد و بر بيننده تاثير نگذارد، كم تر پيش مي آيد كه بازيگري بتواند تاثير خودش را بر آن بگذارد. ولي برعكس اش هم هست. نقش هاي پيچيده با واكنش هاي متنوع و سايه روشن هاي فراوان شخصيت، به بازيگرها و دوبلورها اين فرصت را مي دهد كه از قابليت هاي كنار گذاشته شده شان استفاده كنند، اين قابليت ها را گسترش دهند و توانايي هايي رو كنند كه تا آن لحظه سابقه نداشته است. نقش خوب به زمين فوتبالي مي ماند كه چمن خوبي داشته باشد و به بازيكن فرصت كار مناسب با توپ را بدهد.
حسين عرفاني (رت باتلر)
شخصيت رت باتلر البته در طول داستان چندان تغيير نمي كند، اما شخصيت جذاب او هم آن قدر پيچيده و پر پيچ و خم است كه فرصت خوبي براي گوينده فراهم آورد تا هنرنمائي كند و مسير درستي بپيمايد. مردانگي او با نوعي طنز و سرخوشي تركيب مي شود و سرچشمه ي اين سرخوشي را مي توان توان او در تحقير كردن آدم هاي دور و برش دانست. صداقت او، گستاخي شيريني است كه او را از انسان هاي اطرافش متمايز مي كند. اين ها ويژگيهاي گوناگوني است كه در پرسوناي بازيگري يك ستاره ديگر سينماي كلاسيكف همفري بوگارت، هم متجلي است.
حسين عرفاني هم طوري جاي اين شخصيت حرف زده كه تماشاگر را به شدت به ياد كارهايش به عنوان دوبلور هميشگي همفري بوگارت مي اندازد. اگر گيبل در اين نقش اين قدر خوب ظاهر نشده بود، به سادگي مي شد جاي او را با بوگارت عوض كرد، اما در مورد دوبلورها ماجرا فرق مي كند، بين گزينه هاي موجود، به نظر مي رسد حسين عرفاني با زير و بم خاص صداي محكم اش، بهترين انتخاب براي اين نقش بوده است...
توضیح درباره فیلم...